کد مطلب:38889 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اهل بيت

منظور از وصايت، كه شيعه به آن معتقد است، چيست؟

وصايت در لغت به معني اندرز و وصيت آمده است. اماميه، عقيده دارند كه انتخاب امام و خليفة به حق او از عهدة مردم ساخته نيست و آنان نميتوانند در چنين موضوع مهمي دخالت نمايند. لذا تنها خدا است كه ميتواند به وسيلة پيامبر اكرمامام را تغيير و به مردم معرفي كند.

بنابر عقيدة شيعه، كسي ميتواند، در تعيين امام دخالت كند كه يك معصوم شناس و عالم شناس كامل باشد، و او جز خدا كسي نيست، خداوند است كه از عصمت و دانش امام آگاه است. خدا است كه بهتر ميداند، چه كسي ميتواند برنامه ها و طرحهاي دين را به اجرا گذارد و احكام و قوانين الهي را حفاظت نمايد. اما اهل سنت، بعد از رحلت پيامبر9 و رد جريان سقيفة بني ساعده، براي رسيدن به قدرت و خارج نمودن ولايت از دست اهل بيت:، و بدون توجه به وصيت پيامبر9، بر جانشيني علي ابن ابيطالب، حق اين خاندان را غصب نمودند و براي توجيه حكومت خودشان گفتند: انتخاب خليفه و امام، بر خود مردم واگذار شده است، مردم ميتوانند در اين كار دخالت نمايند، و خليفه را تعيين نمايند، لذا براي ثابت كردن حق خلافت در بين خودشان، و براي توجيه نمودن حضورشان چند راه تجويز كردند:

1. اجماع: يعني اگر مردم، در شخص معيني اتفاق و اجماع كنند خلافتش ثابت ميشود.

2. شورا، مانند شوراي شش نفره خليفة دوم.

3. استخلاف: خليفة پيامبر9 نيز ميتواند، براي خودش خليفه تعيين كند، هم چنان كه ابوبكر، عمر را به خلافت انتخاب كرد.

و خلاصه آن كه ما معتقديم، پيامبر اكرم، به حكم روايات، جانشين و پيشواي پس از خود را تعيين كرد، يعني پسر عمويش عليرا به عنوان، رئيس مؤمنان و امين وحي و امام و رهبر انسان ها، در موارد متعدد تعيين فرمود:

1. در روايتي از رسول اكرمنقل است كه فرمود: من سرور پيغمبرانم و وصيم، سرور اوصيأ... و من علي را به وصايت برگزيدم

2. در روايت ديگر از سلمان نقل است كه از رسول اكرمسؤال كردم: يا رسول اللّه هر پيغمبري را وصيتي بوده، وصي شما كيست؟... فرمود: پس وصي من و رازدار من و بهترين كسي كه از من باز ميماند و وعدههاي مرا وفا و دين مرا ادا ميكند، علي بن ابي طالب ميباشد.( بحارالانوار، علامه مجلسي; ج 23، ص 57، ج 38، ص 2 ـ 11، نشر مؤسسة الوفأ / ر.ك: بررسي مسايل كلي امامت، ابراهيم اميني، ص 318 ـ 312، نشر دفتر تبليغات اسلامي. مسايل اعتقادي از ديدگاه تشيع، شيخ محمد رضا مظفر، ترجمه محمد محمدي اشتهاردي / معارف و معاريف، سيد مصطفي حسيني دشتي، ج 10، ص 357، چاپ صدر قم / تاريخ اسلام، سيد هاشم رسولي محلاتي، ص 230 ـ 238، دفتر نشر فرهنگ اسلامي. )